نام اصلی این بیماری مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) است.

 ام اس، یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و ستون فقرات آسیب می‌بینند، این آسیب دیدگی در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد می‌کند و باعث به وجود آمدن علائم و نشانه‌های زیادی، از جمله مشکلات فیزیکی و گاهی روانی می شود.

بیماری ام اس، اختلال در سیستم ایمنی خودکار بدن است که در سیستم ایمنی بدن به سیستم اعصاب مرکزی خود حمله می‌کند.

 

بر اساس این گزارش، احتمال ابتلا به بیماری ام اس در زنان شایع تر است، نرخ ابتلا به این بیماری بین دو تا ۱۵۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر است.

بیماری ام اس برای اولین بار در سال ۱۸۶۸ از سوی جین مارتین شارکوت تشریح شد. این بیماری روی توان سلولهای عصبی در مغز و نخاع در برقراری ارتباط با دیگر سلولها تاثیر می‌گذارد.

سلولهای عصبی با ارسال سیگنال‌های الکتریکی با یکدیگر ارتباط می‌گیرند که این سیگنالها از طریق رشته‌های عصبی طویل موسوم به آکسون‌ها بین نورونها رد و بدل می‌شوند.

آکسونها یا رشته‌های عصبی پوشیده از غلافی به نام ملین هستند که در بیماری ام اس تهیه ایمنی خودکار بدن به میلین حمله ور شده و آن تخریب می‌کنند وقتی میلین آسیب می‌بیند آکسون‌ها دیگر نمی‌توانند به گونه موثر این سیگنالها را هدایت کنند.

هرچند اطلاعات زیادی درباره مکانیسم‌های دخیل در بروز بیماری در دست است اما عامل آن هنوز ناشناخته است.

بر اساس فرضیه‌های مختلف، برخی عامل آن را ژنتیک و برخی عفونت می‌دانند. همچنین مشاهده شده که فاکتورهای خطرزای مختلف محیطی نیز در بروز این بیماری نقش دارند.